Hallo allemaal,
Eindelijk weer eens een stukje van mij. Deze keer gepost via de account van Floor, want ik krijg het voor de zoveelste keer niet voor elkaar om gewoon in te loggen in onze weblog. Het is ongetwijfeld zeer eenvoudig, maar toch blijft het mij niet lukken.
Soit,
Waar ik vandaag een stukje over wilde schrijven is ons filmpje. Hoewel er vorige week een aantal problemen waren rond de montage, een bandje dat kwijt is geraakt, en dubbele boekingen voor de montagelokalen, hebben we toch een goed begin kunnen maken met het filmpje.
Maar het mooiste, (en tevens vermoeiendste!) deel van de opnames vond afgelopen vrijdagochtend plaats. Omdat we vonden dat we niet alleen beelden van de
zonsondergang, maar ook zeker nog van de
zonsopgang moesten hebben, is ondergetekende eens vroeg uit haar bed gerold.
Rond 5u45 liep mijn wekker af, en ik was er zeker van dat ik pas wakker was tegen de tijd dat ik aan de ingang van de voetgangerstunnel naar linkeroever kwam. (geen idee dus hoe ik veilig 4 kruispunten ben overgestoken :S )
Wat ook verbazingwekkend is, is trouwens hoeveel mensen er eigenlijk op het onmogelijke uur van 6u10 wakker zijn en zonder problemen fluitend door de tunnel kunnen fietsen.
(wacht maar man met blauwe jas en donkergekleurde fiets, ik krijg je nog wel eens met je lelijke valse slecht gefloten liedje zo vroeg op de ochtend!!)
Maar uiteindelijk bleek het het allemaal waard te zijn. Het was een prachtig zicht om de
knalrode zon langzaam achter het silouet van de stad uit te zien stijgen. De eerste vogels die over het water scheren, en de absolute rust die rond je hangt terwijl de stad ontwaakt.
Na rood kwam
geel, en na twee uur langs de scheldeoever zitten, kon ik al mijn spullen weer inpakken terwijl ik de warme starelen van de inmiddels
wit gekleurde zon in mijn nek voelde.
Niet veel later wandelde ik lekker vals maar vrolijk fluitend door de voetgangstunnel op weg naar de les frans. 'C'est qui à l'appareil, allo allo? lalalalala lala lala twiedeldiedel tjierp tjierp'
Wel jammer trouwens dat die jongen die ik tegen kwam zo vuil naar mij keek.. Ik geloof dat ik nog net iets verstond in de trand van ' wacht maar ... ik krijg je nog wel met je...'
Maar het kon me allemaal niet meer deren! Het leven is mooi als de zon schijnt!
Tot de volgende!
Groetjes,
Nicky :o)