Half negen in de ochtend.
Antwerpen ontwaakt. De eerste zonnestralen verwarmen de stenen van de Suikerrui en het Steenplein. Een eerste hardloper loopt over de kaaien en kruist het Steenplein op weg naar het Zuid. Het groepje duiven dat zojuist nog pikkend rondliep over het plein vliegt nu verschrikt op voor de voeten van de loper. Een paar meter verder landen ze weer in alle rust alsof er niets is gebeurd. De loper is al verder, en kijkt niet meer om naar de duiven.
Op de hoek van de Suikerrui opent een café zijn deuren. Al snel zoeken de eerste mensen de warmte op voor een eerst kopje koffie of thee van de dag.
Ik loop over het plein naar ‘Het Steen’ zelf. Onder de gewelven van het prachtige monument hangt nog een beetje een ochtendmist die over een kwartiertje ongetwijfeld weggewaaid zal zijn. Achter ‘Het Steen’ linksaf naar de loopbrug die naar het Noorderterras leidt. De loopbrug is verlaten. Hier en daar een plas, en verderop ligt een leeg blikje cola dat met elke windvlaag dichter naar de rand rolt. Ik besluit niet verder te lopen, maar draai me om en kijk uit over de schelde. Het uitzicht is er een van een zeldzame schoonheid. De kou en het gebrek aan wind zorgen ervoor dat de mist ook daar nog wat is blijven hangen. Maar langzaamaan merk je dat de zon de strijd begint te winnen en de mist verdrijft.
Heel rustig wandel ik terug naar de Suikerrui. Het is jammer om te zien dat het Steenplein grotendeels wordt benut als parkeerplaats. Ook deze ochtend staan er al een aantal auto’s die een deel van het zicht ontnemen. Ik ben er zeker van dat met een beetje investeren dit tot een van de mooiste pleinen van Antwerpen zou kunnen behoren. Waar toeristen en Antwerpenaren op warme zomeravonden zij aan zij een terrasje kunnen pikken, en waar men onder het genot van een koud drankje kan genieten van het uitzicht over de schelde waar je nu niets van ziet.
Als ik me omdraai kijk ik recht de Suikerrui in. De straat is met zijn oude gebouwen een van de mooiere straten van de stad. Hoewel een deel van de gevels niet zichtbaar is door overdekte terrassen krijg je toch een goed idee van de glorie die deze straat ooit had. Zo dicht tegen de grote markt was het ongetwijfeld een van de belangrijkere routes om aan de scheldekaaien te komen, toen die nog volop gebruikt werden om te laden en te lossen. Maar ook nu is de straat overdag en ’s avonds nog altijd een drukbewandelde route.
Inmiddels is het bijna 9 uur. De Suikerrui en het Steenplein zijn wakker, en er wandelen steeds meer mensen op weg naar hun werk of voor hun plezier.
Voor mij is het tijd om terug naar mijn kot te gaan.
Maar ik kom terug.. dat staat vast!
