En één van die filmavondjeuhz zag er zo uit:
Monday, 7 May 2007
Filmavondjeuh
Zoals je hieronder al kon lezen, zijn we vorige week een paar avondjes gaan filmen...
En één van die filmavondjeuhz zag er zo uit:
En één van die filmavondjeuhz zag er zo uit:
Sunday, 6 May 2007
Zonnige post!
Hallo allemaal,
Eindelijk weer eens een stukje van mij. Deze keer gepost via de account van Floor, want ik krijg het voor de zoveelste keer niet voor elkaar om gewoon in te loggen in onze weblog. Het is ongetwijfeld zeer eenvoudig, maar toch blijft het mij niet lukken.
Soit,
Waar ik vandaag een stukje over wilde schrijven is ons filmpje. Hoewel er vorige week een aantal problemen waren rond de montage, een bandje dat kwijt is geraakt, en dubbele boekingen voor de montagelokalen, hebben we toch een goed begin kunnen maken met het filmpje.
Maar het mooiste, (en tevens vermoeiendste!) deel van de opnames vond afgelopen vrijdagochtend plaats. Omdat we vonden dat we niet alleen beelden van de zonsondergang, maar ook zeker nog van de zonsopgang moesten hebben, is ondergetekende eens vroeg uit haar bed gerold.
Rond 5u45 liep mijn wekker af, en ik was er zeker van dat ik pas wakker was tegen de tijd dat ik aan de ingang van de voetgangerstunnel naar linkeroever kwam. (geen idee dus hoe ik veilig 4 kruispunten ben overgestoken :S )
Wat ook verbazingwekkend is, is trouwens hoeveel mensen er eigenlijk op het onmogelijke uur van 6u10 wakker zijn en zonder problemen fluitend door de tunnel kunnen fietsen.
(wacht maar man met blauwe jas en donkergekleurde fiets, ik krijg je nog wel eens met je lelijke valse slecht gefloten liedje zo vroeg op de ochtend!!)
Maar uiteindelijk bleek het het allemaal waard te zijn. Het was een prachtig zicht om de knalrode zon langzaam achter het silouet van de stad uit te zien stijgen. De eerste vogels die over het water scheren, en de absolute rust die rond je hangt terwijl de stad ontwaakt.
Na rood kwam geel, en na twee uur langs de scheldeoever zitten, kon ik al mijn spullen weer inpakken terwijl ik de warme starelen van de inmiddels wit gekleurde zon in mijn nek voelde.
Niet veel later wandelde ik lekker vals maar vrolijk fluitend door de voetgangstunnel op weg naar de les frans. 'C'est qui à l'appareil, allo allo? lalalalala lala lala twiedeldiedel tjierp tjierp'
Wel jammer trouwens dat die jongen die ik tegen kwam zo vuil naar mij keek.. Ik geloof dat ik nog net iets verstond in de trand van ' wacht maar ... ik krijg je nog wel met je...'
Maar het kon me allemaal niet meer deren! Het leven is mooi als de zon schijnt!
Tot de volgende!
Groetjes, Nicky :o)
Eindelijk weer eens een stukje van mij. Deze keer gepost via de account van Floor, want ik krijg het voor de zoveelste keer niet voor elkaar om gewoon in te loggen in onze weblog. Het is ongetwijfeld zeer eenvoudig, maar toch blijft het mij niet lukken.
Soit,
Waar ik vandaag een stukje over wilde schrijven is ons filmpje. Hoewel er vorige week een aantal problemen waren rond de montage, een bandje dat kwijt is geraakt, en dubbele boekingen voor de montagelokalen, hebben we toch een goed begin kunnen maken met het filmpje.
Maar het mooiste, (en tevens vermoeiendste!) deel van de opnames vond afgelopen vrijdagochtend plaats. Omdat we vonden dat we niet alleen beelden van de zonsondergang, maar ook zeker nog van de zonsopgang moesten hebben, is ondergetekende eens vroeg uit haar bed gerold.
Rond 5u45 liep mijn wekker af, en ik was er zeker van dat ik pas wakker was tegen de tijd dat ik aan de ingang van de voetgangerstunnel naar linkeroever kwam. (geen idee dus hoe ik veilig 4 kruispunten ben overgestoken :S )
Wat ook verbazingwekkend is, is trouwens hoeveel mensen er eigenlijk op het onmogelijke uur van 6u10 wakker zijn en zonder problemen fluitend door de tunnel kunnen fietsen.
(wacht maar man met blauwe jas en donkergekleurde fiets, ik krijg je nog wel eens met je lelijke valse slecht gefloten liedje zo vroeg op de ochtend!!)
Maar uiteindelijk bleek het het allemaal waard te zijn. Het was een prachtig zicht om de knalrode zon langzaam achter het silouet van de stad uit te zien stijgen. De eerste vogels die over het water scheren, en de absolute rust die rond je hangt terwijl de stad ontwaakt.
Na rood kwam geel, en na twee uur langs de scheldeoever zitten, kon ik al mijn spullen weer inpakken terwijl ik de warme starelen van de inmiddels wit gekleurde zon in mijn nek voelde.
Niet veel later wandelde ik lekker vals maar vrolijk fluitend door de voetgangstunnel op weg naar de les frans. 'C'est qui à l'appareil, allo allo? lalalalala lala lala twiedeldiedel tjierp tjierp'
Wel jammer trouwens dat die jongen die ik tegen kwam zo vuil naar mij keek.. Ik geloof dat ik nog net iets verstond in de trand van ' wacht maar ... ik krijg je nog wel met je...'
Maar het kon me allemaal niet meer deren! Het leven is mooi als de zon schijnt!
Tot de volgende!
Groetjes, Nicky :o)
Friday, 4 May 2007
Where's our head at???!!!!!
De allerlaatste schoolweken lopen op hun einde... Gevolg; de burn-outs volgen elkaar op, de deadlines achtervolgen ons in onze dromen & ik ken persoonlijk de betekenis van 'uitslapen' niet meer.
Ondertussen is onze radioreportage rond ''t Steen' zo goed als af. Toch al iets waar we ons geen kopzorgen moeten over maken.
Maar dan de videoreportage... deze week zijn we eindelijk aan de ruwe montage begonnen. Je weet wel... bruikbare fragmenten uitknippen, plakken & oneindige selecteren.
We hebben tevens gepland dat we volgende week volledig zullen benutten voor videomontage!
Gisteren & eergisteren hebben we ook met ons 3tjes het avond- & nachtleven van onze buurt nog eens verkend. Dit heeft magnifieke beelden van de zonsondergang opgeleverd, samen met heel wat romantische sfeerbeelden die je adem doen stokken. Tenminste, dat hoop ik altans!
We shall see what the future will bring... Eén ding is zeker: er is ons, de komende weken, weinig rust gegund & ik heb nog nooit in m'n schoolcarrière zo verlangd naar de rust van de blokperiode!
Ondertussen is onze radioreportage rond ''t Steen' zo goed als af. Toch al iets waar we ons geen kopzorgen moeten over maken.
Maar dan de videoreportage... deze week zijn we eindelijk aan de ruwe montage begonnen. Je weet wel... bruikbare fragmenten uitknippen, plakken & oneindige selecteren.
We hebben tevens gepland dat we volgende week volledig zullen benutten voor videomontage!
Gisteren & eergisteren hebben we ook met ons 3tjes het avond- & nachtleven van onze buurt nog eens verkend. Dit heeft magnifieke beelden van de zonsondergang opgeleverd, samen met heel wat romantische sfeerbeelden die je adem doen stokken. Tenminste, dat hoop ik altans!
We shall see what the future will bring... Eén ding is zeker: er is ons, de komende weken, weinig rust gegund & ik heb nog nooit in m'n schoolcarrière zo verlangd naar de rust van de blokperiode!
Friday, 20 April 2007
Ontmoeting
Elke laatste dinsdag van de maand wordt er in het Schots café Highlander een quiz georganiseerd. De laatste dinsdag van maart trok ik er samen met mijn stiefzusje Lie naartoe.
Er worden normaal groepjes van 4 personen gemaakt, maar wij waren maar met 2. Aangezien wij alletwee niet veel van onder andere schotse muziek uit de jaren '70 af weten, schatten wij onze kansen niet bepaald hoog in. Eigenlijk gingen we voor de laatste plaats, want dan krijg je meestal nog een snoepje als troostprijs. :D
We vertrokken op kot en sloegen twee hoeken om...... BAM! Daar is den Highlander. We waren vrij laat daar en er was alleen nog maar plaats aan de toog. *damn* Maar we lieten onze slechte plaatsen niet aan ons ahrt komen en bestelde meteen een pint en schreven ons in voor de quiz.
Eventjes later, terwijl we rustig van ons pintje zaten te genieten, probeerde da café baas (George) ons twee medekandidaten aan te smeren. Het ging om twee jonge mannen, een Belg en een Nederlander (die al jaren in België woont). Zij wilden net afrekenen en vertrekken, maar de George kon hun overtuigen om te blijven. En zo kregen we zonder dat we het zelf wisten twee teamgenoten bij. Best wel aangename mensen, gelukkig.
Na een tijdje stormden er nog twee van hun vrieden binnen, en moesten we noodgedwongen twee groepjes maken. HOE SPIJTIG!
Allemaal veel leut, veel getrakteer enzovoort...
UITEINDELIJK eindigden we laatst en het andere groepje voorlaatst...
MAAAAAAAR!!! wat bleek... er was helemaal geen troostprijs voor de laatste plaats!!!!!!
Zeer teleurstellend....
EN DAN NU...... to the point... hehehe...
Wat heeft dit alles nu met de Suikerrui en het Steenplein te maken? Den Highlander ligt toch kilometers daar vandaan...?
Dat is WAAR, WAAR zeg ik u!!! Awel eh, nu bleek één van die kerels binnekort barman te worden in "Strawberry Fields". Dat is een eat en beat café dat binnenkort opent. En TADAAAAH... dat café bevindt zich nu toch wel toevallig op de Suikerrui zekerz....
Zo zie je maar..... iedereen heeft een beetje Suikerrui in zijn leven (nodig)...
(En jaah, deez citaat iz gepikt en aangepast, et echte citaat iez: Iedereen heeft een beetje Pieter nodig in zijn leven! - citaat van de Petit)
Yeeeeeeey... en volgende week dinsdag is er alweer een quiz in den Highlander... en hopelijk weer een avontuur!
Er worden normaal groepjes van 4 personen gemaakt, maar wij waren maar met 2. Aangezien wij alletwee niet veel van onder andere schotse muziek uit de jaren '70 af weten, schatten wij onze kansen niet bepaald hoog in. Eigenlijk gingen we voor de laatste plaats, want dan krijg je meestal nog een snoepje als troostprijs. :D
We vertrokken op kot en sloegen twee hoeken om...... BAM! Daar is den Highlander. We waren vrij laat daar en er was alleen nog maar plaats aan de toog. *damn* Maar we lieten onze slechte plaatsen niet aan ons ahrt komen en bestelde meteen een pint en schreven ons in voor de quiz.
Eventjes later, terwijl we rustig van ons pintje zaten te genieten, probeerde da café baas (George) ons twee medekandidaten aan te smeren. Het ging om twee jonge mannen, een Belg en een Nederlander (die al jaren in België woont). Zij wilden net afrekenen en vertrekken, maar de George kon hun overtuigen om te blijven. En zo kregen we zonder dat we het zelf wisten twee teamgenoten bij. Best wel aangename mensen, gelukkig.
Na een tijdje stormden er nog twee van hun vrieden binnen, en moesten we noodgedwongen twee groepjes maken. HOE SPIJTIG!
Allemaal veel leut, veel getrakteer enzovoort...
UITEINDELIJK eindigden we laatst en het andere groepje voorlaatst...
MAAAAAAAR!!! wat bleek... er was helemaal geen troostprijs voor de laatste plaats!!!!!!
Zeer teleurstellend....
EN DAN NU...... to the point... hehehe...
Wat heeft dit alles nu met de Suikerrui en het Steenplein te maken? Den Highlander ligt toch kilometers daar vandaan...?
Dat is WAAR, WAAR zeg ik u!!! Awel eh, nu bleek één van die kerels binnekort barman te worden in "Strawberry Fields". Dat is een eat en beat café dat binnenkort opent. En TADAAAAH... dat café bevindt zich nu toch wel toevallig op de Suikerrui zekerz....
Zo zie je maar..... iedereen heeft een beetje Suikerrui in zijn leven (nodig)...
(En jaah, deez citaat iz gepikt en aangepast, et echte citaat iez: Iedereen heeft een beetje Pieter nodig in zijn leven! - citaat van de Petit)
Yeeeeeeey... en volgende week dinsdag is er alweer een quiz in den Highlander... en hopelijk weer een avontuur!
Stressen...
De zomer komt eraan & dat zullen we allen geweten hebben! Ook in de Paasvakantie hebben we niet stilgezeten. Vergaderen, discussiëren & researchen... maar natuurlijk ook socialisen met de vrienden buiten school.
Vandaag trekken we voor onze radioreportage naar 't Steen/Scheepvaartmuseum op het Steenplein. We hebben reeds een interview geregeld met een medewerker & zijn vastbesloten om ook de aanwezige bezoekers niet aan onze kritische interviewtechnieken te laten ontsnappen.
Dan volgt een druk weekend vol monteren, zowel voor onze individuele interviews als voor onze gezamelijke radioreportage.
Hoewel we nog heel wat werk voor de boeg hebben, kijk ik al enthousiast uit naar het resultaat! Ik wil de jury overdonderen, wegblazen met een knalreportage. Ik wil emo-tranen in hun ogen zien als we klaar zijn met ons betoog. Misschien zal het lukken, misschien niet... maar niemand zal kunnen zeggen dat we niet het beste van onszelf hebben gegeven.
We hebben tevens al prachtige beelden van ons buurtje geschoten. Ik had daarvoor nog niet zoveel ervaring met camerawerk maar ik leer iedere dag bij & raak wel degelijk gefascineerd door het hele gedoe. Ik heb afgelopen weekend ook voor het eerst een opname bij VTM bijgewoond en menslief, wat was dat een ervaring...
Ik heb mijn ogen uitgekeken om zoveel mogelijk info in me op te slaan, heb tussen de bedrading geklauterd om alle apparatuur eens deskundig te bepotelen. Hoewel tv niet de richting is in dewelke ik later wil gaan werken, ben ik ervan overtuigd dat ook in een productiehuis mooie baantjes te rapen zijn.
Bij deze, beste bezoeker, heb ik mijn zegje weer gedaan. Ik hoop dat u ervan genoten heeft & hou u zeker op de hoogte van de ontwikkelingen in ons drukke schoolbestaan.
Vandaag trekken we voor onze radioreportage naar 't Steen/Scheepvaartmuseum op het Steenplein. We hebben reeds een interview geregeld met een medewerker & zijn vastbesloten om ook de aanwezige bezoekers niet aan onze kritische interviewtechnieken te laten ontsnappen.
Dan volgt een druk weekend vol monteren, zowel voor onze individuele interviews als voor onze gezamelijke radioreportage.
Hoewel we nog heel wat werk voor de boeg hebben, kijk ik al enthousiast uit naar het resultaat! Ik wil de jury overdonderen, wegblazen met een knalreportage. Ik wil emo-tranen in hun ogen zien als we klaar zijn met ons betoog. Misschien zal het lukken, misschien niet... maar niemand zal kunnen zeggen dat we niet het beste van onszelf hebben gegeven.
We hebben tevens al prachtige beelden van ons buurtje geschoten. Ik had daarvoor nog niet zoveel ervaring met camerawerk maar ik leer iedere dag bij & raak wel degelijk gefascineerd door het hele gedoe. Ik heb afgelopen weekend ook voor het eerst een opname bij VTM bijgewoond en menslief, wat was dat een ervaring...
Ik heb mijn ogen uitgekeken om zoveel mogelijk info in me op te slaan, heb tussen de bedrading geklauterd om alle apparatuur eens deskundig te bepotelen. Hoewel tv niet de richting is in dewelke ik later wil gaan werken, ben ik ervan overtuigd dat ook in een productiehuis mooie baantjes te rapen zijn.
Bij deze, beste bezoeker, heb ik mijn zegje weer gedaan. Ik hoop dat u ervan genoten heeft & hou u zeker op de hoogte van de ontwikkelingen in ons drukke schoolbestaan.
Friday, 23 March 2007
Verslag van de afgelopen week
Vorige week vrijdag 16 maart zijn ik & Nicky naar het stadsarchief in het Felixpakhuis getrokken. Daar hebben we ons urenlang verdiept in de rijke geschiedenis van onze buurt.
Zo zijn we er achter gekomen hoe het plein & de straat aan hun benamingen komen, hetgeen nuttige info is voor onze video- & radioreportage.
We hebben tevens beelden teruggevonden die tonen hoe ons buurtje er 100 jaar geleden uitzag.
Ook gisteren zijn we weer op pad gegaan, weliswaar met drie deze keer. Onze bedoeling was om met een camera mooie beelden van het plein te schieten, maar het weer wilde niet meewerken.
Af & toe kwam het zonnetje, speciaal voor ons, even piepen maar deze was even snel terug verdwenen als ze gekomen was. Al bij al hebben we een minimum aan bruikbare beelden kunnen schieten.
Feit is dat we volgende week ongetwijfeld zullen moeten terugkeren, en hopelijk staan de weergoden dit keer aan onze zijde!
Bij deze wens ik iedereen een waardevol weekend, vol moois dat deze wereld te bieden heeft!
Zo zijn we er achter gekomen hoe het plein & de straat aan hun benamingen komen, hetgeen nuttige info is voor onze video- & radioreportage.
We hebben tevens beelden teruggevonden die tonen hoe ons buurtje er 100 jaar geleden uitzag.
Ook gisteren zijn we weer op pad gegaan, weliswaar met drie deze keer. Onze bedoeling was om met een camera mooie beelden van het plein te schieten, maar het weer wilde niet meewerken.
Af & toe kwam het zonnetje, speciaal voor ons, even piepen maar deze was even snel terug verdwenen als ze gekomen was. Al bij al hebben we een minimum aan bruikbare beelden kunnen schieten.
Feit is dat we volgende week ongetwijfeld zullen moeten terugkeren, en hopelijk staan de weergoden dit keer aan onze zijde!
Bij deze wens ik iedereen een waardevol weekend, vol moois dat deze wereld te bieden heeft!
Nieuwtjeuh
Uit Gazet van Antwerpen:
21-03-2007
JpdL;
De Schelde bleef onder blauwe steen
Het is waarschijnlijk vanaf woensdagmiddag weer mogelijk om op de Scheldekaaien te parkeren. De kans dat het water dan nog over de blauwe steen komt, is klein.
Het stormtij van dinsdag zorgde niet voor problemen, wel voor een paar honderd kijklustigen. Hoewel er al sinds zondag niet meer mocht worden geparkeerd, stonden dinsdag toch nog 34, vooral buitenlandse, wagens op de Scheldekaaien. Die werden, om problemen te vermijden, dinsdag allemaal getakeld. Het zag er aanvankelijk immers naar uit dat het water erg hoog zou stijgen en dat de kaaien blank zouden komen te staan. Tegen 13.50u waren alle voertuigen van de kaaien verdwenen.
Rond 16u klommen heel wat mensen aan het Steen en de Suikerrui over de kaaimuur. Hoog water blijft nog altijd een zekere aantrekkingskracht hebben op de Antwerpenaars. "'t Scheld is altijd al een vedette geweest en zal dat ook blijven", zegt een man weemoedig. Hij is heel zijn leven sleepbootkapitein geweest, en nu al een paar jaar met pensioen. Hij laat geen kans voorbijgaan om terug naar de stroom te trekken. De man, die weet hoe de Schelde zich zal gedragen, zag al meer dan een uur voor het hoogste tij dat er geen overstromingsgevaar zou zijn. Hij kreeg gelijk. Het water bleef een paar tientallen centimeter onder de blauwe steen, zelfs lager dan bij het tij van zondag.
Dat de Schelde kalm bleef, zorgde voor gemengde gevoelens. Want, daar was zowat iedereen het dinsdagnamiddag over eens, ze "wilden het wel eens meemaken..."
Gazet van Antwerpen, pagina 17, 220 woorden© De Vlijt NV
21-03-2007
JpdL;
De Schelde bleef onder blauwe steen
Het is waarschijnlijk vanaf woensdagmiddag weer mogelijk om op de Scheldekaaien te parkeren. De kans dat het water dan nog over de blauwe steen komt, is klein.
Het stormtij van dinsdag zorgde niet voor problemen, wel voor een paar honderd kijklustigen. Hoewel er al sinds zondag niet meer mocht worden geparkeerd, stonden dinsdag toch nog 34, vooral buitenlandse, wagens op de Scheldekaaien. Die werden, om problemen te vermijden, dinsdag allemaal getakeld. Het zag er aanvankelijk immers naar uit dat het water erg hoog zou stijgen en dat de kaaien blank zouden komen te staan. Tegen 13.50u waren alle voertuigen van de kaaien verdwenen.
Rond 16u klommen heel wat mensen aan het Steen en de Suikerrui over de kaaimuur. Hoog water blijft nog altijd een zekere aantrekkingskracht hebben op de Antwerpenaars. "'t Scheld is altijd al een vedette geweest en zal dat ook blijven", zegt een man weemoedig. Hij is heel zijn leven sleepbootkapitein geweest, en nu al een paar jaar met pensioen. Hij laat geen kans voorbijgaan om terug naar de stroom te trekken. De man, die weet hoe de Schelde zich zal gedragen, zag al meer dan een uur voor het hoogste tij dat er geen overstromingsgevaar zou zijn. Hij kreeg gelijk. Het water bleef een paar tientallen centimeter onder de blauwe steen, zelfs lager dan bij het tij van zondag.
Dat de Schelde kalm bleef, zorgde voor gemengde gevoelens. Want, daar was zowat iedereen het dinsdagnamiddag over eens, ze "wilden het wel eens meemaken..."
Gazet van Antwerpen, pagina 17, 220 woorden© De Vlijt NV
Wednesday, 14 March 2007
Verslag van vandaag
Vandaag, een mooie en zonnige lentedag, zijn we weer eens op pad gegaan naar ons buurtje.
Daar hebben we eigenaars & werknemers van alle resto's, tavernes en café's op onze route aan een kort interviewtje onderworpen.
Ons doel was te weten komen of ons plein een al dan niet goede commerciële ligging heeft. Ook het profiel van het pleinpubliek en de info uit het stadhuis is tot in detail uitgespit.
Hiermee hopen we zodanig veel info te vergaren, zodat we uiteindelijk een knalreportage kunnen produceren.
Ik vond het alvast gezellig, interessant & uiteraard leerrijjk!
Er komen drukbezette weken aan, vol brainwashen & monteren, maar ik heb het gevoel dat we ook dat weer zullen overleven! ;0)
Tot de volgende, of in 't West-Vlaams; tot in den draai (en mist 'em nie) ;0)
Daar hebben we eigenaars & werknemers van alle resto's, tavernes en café's op onze route aan een kort interviewtje onderworpen.
Ons doel was te weten komen of ons plein een al dan niet goede commerciële ligging heeft. Ook het profiel van het pleinpubliek en de info uit het stadhuis is tot in detail uitgespit.
Hiermee hopen we zodanig veel info te vergaren, zodat we uiteindelijk een knalreportage kunnen produceren.
Ik vond het alvast gezellig, interessant & uiteraard leerrijjk!
Er komen drukbezette weken aan, vol brainwashen & monteren, maar ik heb het gevoel dat we ook dat weer zullen overleven! ;0)
Tot de volgende, of in 't West-Vlaams; tot in den draai (en mist 'em nie) ;0)
Tuesday, 13 March 2007
Het steenplein: in vuur en vlam
12-03-2007
VERMEIREN SABINE;
Brand aan loket op Steenplein
Een brand heeft zaterdagavond om 21 uur zware schade aangericht aan het houten loketje van de plezierboottochten aan het Steenplein. De brandweer kwam het vuur blussen nadat ze was opgeroepen door getuigen. Niemand raakte gewond. Vermoedelijk lag een smeulende sigaret aan de oorzaak van de brand. Kwaad opzet wordt uitgesloten. (VSH)
Het Laatste Nieuws, pagina 14, 52 woorden© Aurex NV
VERMEIREN SABINE;
Brand aan loket op Steenplein
Een brand heeft zaterdagavond om 21 uur zware schade aangericht aan het houten loketje van de plezierboottochten aan het Steenplein. De brandweer kwam het vuur blussen nadat ze was opgeroepen door getuigen. Niemand raakte gewond. Vermoedelijk lag een smeulende sigaret aan de oorzaak van de brand. Kwaad opzet wordt uitgesloten. (VSH)
Het Laatste Nieuws, pagina 14, 52 woorden© Aurex NV
Saturday, 10 March 2007
Friday, 9 March 2007
As promised...
Zoals beloofd... bij deze mijn artistiek verantwoorde foto's van de Suikerrui & het Steenplein!
Getrokken op een half-grijze woensdag, maar we konden het weer niet forceren!
Ik hoop dat jullie hierdoor een beter zicht krijgen over ons specifieke buurtje.
Tot de volgende!
Getrokken op een half-grijze woensdag, maar we konden het weer niet forceren!
Ik hoop dat jullie hierdoor een beter zicht krijgen over ons specifieke buurtje.
Tot de volgende!
Filmpje 2
Na heel wat gedoe met niet werkende paswords is het eindelijk weer gelukt om in te loggen op de blog.
Bij deze post ik dan ook maar gelijk even ons tweede filmpje. :o)
,
Bij deze post ik dan ook maar gelijk even ons tweede filmpje. :o)
Friday, 2 March 2007
Tijd om in actie te schieten
De regenwolken schuiven langzaam ons land voorbij, de wintermist trekt op en de lente sijpelt subtiel onze deuren en ramen binnen. Het werd wel eens tijd dat het weer wat beter werd!
Momenteel wacht ik op 'n paar welkome springuurtjes, een aangenaam warm windje en een stralende zon die mij 'n mooie belichting gunt.
En dan wordt het maar eens tijd om artistieke foto's van ons pleintje te gaan nemen.
Ik verwacht komende dinsdag 'n paar uurtjes vrij te hebben en ben van plan om dan gepakt & gezakt naar de andere kant van de stad te trekken.
Bij deze beloof ik jullie dat mijn foto's volgende week op deze blog te zien zullen zijn.
Wish me luck en hoop maar dat dat digitaal toestelletje me goed gezind zal zijn & braafjes zal meewerken.
Momenteel wacht ik op 'n paar welkome springuurtjes, een aangenaam warm windje en een stralende zon die mij 'n mooie belichting gunt.
En dan wordt het maar eens tijd om artistieke foto's van ons pleintje te gaan nemen.
Ik verwacht komende dinsdag 'n paar uurtjes vrij te hebben en ben van plan om dan gepakt & gezakt naar de andere kant van de stad te trekken.
Bij deze beloof ik jullie dat mijn foto's volgende week op deze blog te zien zullen zijn.
Wish me luck en hoop maar dat dat digitaal toestelletje me goed gezind zal zijn & braafjes zal meewerken.
Thursday, 15 February 2007
Eerste filmpje af
We hebben ons eerste filmpje af.. olé!
Het was redelijk wat gedoe in de montage, maar ik denk wel dat het het waard was.
Bekijk het filmpje hier:
Dit weekend zijn de opnames gepland voor het nieuwsitem. Zelf kijk ik er al enorm naar uit, maar wel met een beetje zenuwen.
De dynamiek van de juiste beelden zoeken, en mooie quotes verzamelen. Een 'verhaal' bij elkaar proberen te krijgen, en teksten schrijven aan de hand waarvan we woensdag een eerste montage kunnen doen.
It's all a bit daunting really... :P
Maar toch: ik heb er zin in! :D
Het was redelijk wat gedoe in de montage, maar ik denk wel dat het het waard was.
Bekijk het filmpje hier:
Dit weekend zijn de opnames gepland voor het nieuwsitem. Zelf kijk ik er al enorm naar uit, maar wel met een beetje zenuwen.
De dynamiek van de juiste beelden zoeken, en mooie quotes verzamelen. Een 'verhaal' bij elkaar proberen te krijgen, en teksten schrijven aan de hand waarvan we woensdag een eerste montage kunnen doen.
It's all a bit daunting really... :P
Maar toch: ik heb er zin in! :D
Wednesday, 14 February 2007
Mijn impressie
Half negen in de ochtend.
Antwerpen ontwaakt. De eerste zonnestralen verwarmen de stenen van de Suikerrui en het Steenplein. Een eerste hardloper loopt over de kaaien en kruist het Steenplein op weg naar het Zuid. Het groepje duiven dat zojuist nog pikkend rondliep over het plein vliegt nu verschrikt op voor de voeten van de loper. Een paar meter verder landen ze weer in alle rust alsof er niets is gebeurd. De loper is al verder, en kijkt niet meer om naar de duiven.
Op de hoek van de Suikerrui opent een café zijn deuren. Al snel zoeken de eerste mensen de warmte op voor een eerst kopje koffie of thee van de dag.
Ik loop over het plein naar ‘Het Steen’ zelf. Onder de gewelven van het prachtige monument hangt nog een beetje een ochtendmist die over een kwartiertje ongetwijfeld weggewaaid zal zijn. Achter ‘Het Steen’ linksaf naar de loopbrug die naar het Noorderterras leidt. De loopbrug is verlaten. Hier en daar een plas, en verderop ligt een leeg blikje cola dat met elke windvlaag dichter naar de rand rolt. Ik besluit niet verder te lopen, maar draai me om en kijk uit over de schelde. Het uitzicht is er een van een zeldzame schoonheid. De kou en het gebrek aan wind zorgen ervoor dat de mist ook daar nog wat is blijven hangen. Maar langzaamaan merk je dat de zon de strijd begint te winnen en de mist verdrijft.
Heel rustig wandel ik terug naar de Suikerrui. Het is jammer om te zien dat het Steenplein grotendeels wordt benut als parkeerplaats. Ook deze ochtend staan er al een aantal auto’s die een deel van het zicht ontnemen. Ik ben er zeker van dat met een beetje investeren dit tot een van de mooiste pleinen van Antwerpen zou kunnen behoren. Waar toeristen en Antwerpenaren op warme zomeravonden zij aan zij een terrasje kunnen pikken, en waar men onder het genot van een koud drankje kan genieten van het uitzicht over de schelde waar je nu niets van ziet.
Als ik me omdraai kijk ik recht de Suikerrui in. De straat is met zijn oude gebouwen een van de mooiere straten van de stad. Hoewel een deel van de gevels niet zichtbaar is door overdekte terrassen krijg je toch een goed idee van de glorie die deze straat ooit had. Zo dicht tegen de grote markt was het ongetwijfeld een van de belangrijkere routes om aan de scheldekaaien te komen, toen die nog volop gebruikt werden om te laden en te lossen. Maar ook nu is de straat overdag en ’s avonds nog altijd een drukbewandelde route.
Inmiddels is het bijna 9 uur. De Suikerrui en het Steenplein zijn wakker, en er wandelen steeds meer mensen op weg naar hun werk of voor hun plezier.
Voor mij is het tijd om terug naar mijn kot te gaan.
Maar ik kom terug.. dat staat vast!
Antwerpen ontwaakt. De eerste zonnestralen verwarmen de stenen van de Suikerrui en het Steenplein. Een eerste hardloper loopt over de kaaien en kruist het Steenplein op weg naar het Zuid. Het groepje duiven dat zojuist nog pikkend rondliep over het plein vliegt nu verschrikt op voor de voeten van de loper. Een paar meter verder landen ze weer in alle rust alsof er niets is gebeurd. De loper is al verder, en kijkt niet meer om naar de duiven.
Op de hoek van de Suikerrui opent een café zijn deuren. Al snel zoeken de eerste mensen de warmte op voor een eerst kopje koffie of thee van de dag.
Ik loop over het plein naar ‘Het Steen’ zelf. Onder de gewelven van het prachtige monument hangt nog een beetje een ochtendmist die over een kwartiertje ongetwijfeld weggewaaid zal zijn. Achter ‘Het Steen’ linksaf naar de loopbrug die naar het Noorderterras leidt. De loopbrug is verlaten. Hier en daar een plas, en verderop ligt een leeg blikje cola dat met elke windvlaag dichter naar de rand rolt. Ik besluit niet verder te lopen, maar draai me om en kijk uit over de schelde. Het uitzicht is er een van een zeldzame schoonheid. De kou en het gebrek aan wind zorgen ervoor dat de mist ook daar nog wat is blijven hangen. Maar langzaamaan merk je dat de zon de strijd begint te winnen en de mist verdrijft.
Heel rustig wandel ik terug naar de Suikerrui. Het is jammer om te zien dat het Steenplein grotendeels wordt benut als parkeerplaats. Ook deze ochtend staan er al een aantal auto’s die een deel van het zicht ontnemen. Ik ben er zeker van dat met een beetje investeren dit tot een van de mooiste pleinen van Antwerpen zou kunnen behoren. Waar toeristen en Antwerpenaren op warme zomeravonden zij aan zij een terrasje kunnen pikken, en waar men onder het genot van een koud drankje kan genieten van het uitzicht over de schelde waar je nu niets van ziet.
Als ik me omdraai kijk ik recht de Suikerrui in. De straat is met zijn oude gebouwen een van de mooiere straten van de stad. Hoewel een deel van de gevels niet zichtbaar is door overdekte terrassen krijg je toch een goed idee van de glorie die deze straat ooit had. Zo dicht tegen de grote markt was het ongetwijfeld een van de belangrijkere routes om aan de scheldekaaien te komen, toen die nog volop gebruikt werden om te laden en te lossen. Maar ook nu is de straat overdag en ’s avonds nog altijd een drukbewandelde route.
Inmiddels is het bijna 9 uur. De Suikerrui en het Steenplein zijn wakker, en er wandelen steeds meer mensen op weg naar hun werk of voor hun plezier.
Voor mij is het tijd om terug naar mijn kot te gaan.
Maar ik kom terug.. dat staat vast!
Friday, 9 February 2007
Persoonlijke impressie toegewezen buurt
Geachte bezoeker,
bij deze mijn persoonlijke indruk van de Suikerrui en het Steenplein;
In een zijstraat van de Grote Markt, vind je de Suikerrui en het Steenplein terug. Als je deze afwandelt, merk je al gauw dat deze Antwerpse buurt over een rijke historiek beschikt.
De prachtig gedecoreerde gevels en de pittoreske gebouwen stralen macht uit en wekken ontzag op bij al wie voorbij komt. Je kunt hier beslist urenlang ronddwalen, ontdekken en herontdekken zonder je een moment te vervelen!
De Onze-Lieve-Vrouwetoren op de Handschoenmarkt torent hoog boven alle andere gebouwen uit. Hij tekent zich scherp af tegen de grijze winterlucht en werpt zo een wakend oog over de historische binnenstad.
Het Koepel en lantaarn Hansahuis op de Ernest Van Dijckkaai-hoek heeft een mysterieus tintje door zijn zachte ivoorkleur. Met mijn fantasievolle verbeelding, herkende ik er een Oosters ‘duizend-en-één-nacht’ uitkijktorentje in.
Als je je op de trappen van het Zuiderterras begeeft, krijg je een dromerig uitzicht over de Schelde. Deze plaats zal waarschijnlijk menige romantische ziel beroeren op lange, zwoele zomeravonden.
De goudkleurige gevelbekroningen aan de noordzijde van de Grote Markt geven de buurt een elitair, luxueus tintje. Antwerpenaren hebben altijd al een zekere trots getoond bij het noemen van hun stad, met allerhande vergulde bekroningen als bewijs van prestige en financiële voorspoed.
Het soort mensen dat je in deze buurt terugvindt, is een mix van allerhande persoonlijkheden en uiteenlopende nationaliteiten. Ook de Suikerrui met het Steenplein kan één van de vele ontmoetingsplaatsen genoemd worden, die deze metropool te bieden heeft. Studenten komen er wegdromen en onthaasten, ouderen komen er gezamenlijk van het uitzicht genieten en anderen komen er lekker toeristisch een stukje van typisch Antwerpen proeven.
Desondanks ontsnap je, ook in deze nostalgische buurt, niet helemaal aan de chaos en verkeersdrukte die deze stad zo eigen is. Het Steenplein wordt grotendeels benut als autoparking en in de historische Suikerrui is vaak over de koppen lopen en de trams ontwijken. Maar alles bijeen beschouwd, ben ik toch tevreden over de toewijzing van dit specifieke buurtje. Het beschikt over een zekere charme, waar ik de komende maanden beslist door veroverd wil worden.
bij deze mijn persoonlijke indruk van de Suikerrui en het Steenplein;
In een zijstraat van de Grote Markt, vind je de Suikerrui en het Steenplein terug. Als je deze afwandelt, merk je al gauw dat deze Antwerpse buurt over een rijke historiek beschikt.
De prachtig gedecoreerde gevels en de pittoreske gebouwen stralen macht uit en wekken ontzag op bij al wie voorbij komt. Je kunt hier beslist urenlang ronddwalen, ontdekken en herontdekken zonder je een moment te vervelen!
De Onze-Lieve-Vrouwetoren op de Handschoenmarkt torent hoog boven alle andere gebouwen uit. Hij tekent zich scherp af tegen de grijze winterlucht en werpt zo een wakend oog over de historische binnenstad.
Het Koepel en lantaarn Hansahuis op de Ernest Van Dijckkaai-hoek heeft een mysterieus tintje door zijn zachte ivoorkleur. Met mijn fantasievolle verbeelding, herkende ik er een Oosters ‘duizend-en-één-nacht’ uitkijktorentje in.
Als je je op de trappen van het Zuiderterras begeeft, krijg je een dromerig uitzicht over de Schelde. Deze plaats zal waarschijnlijk menige romantische ziel beroeren op lange, zwoele zomeravonden.
De goudkleurige gevelbekroningen aan de noordzijde van de Grote Markt geven de buurt een elitair, luxueus tintje. Antwerpenaren hebben altijd al een zekere trots getoond bij het noemen van hun stad, met allerhande vergulde bekroningen als bewijs van prestige en financiële voorspoed.
Het soort mensen dat je in deze buurt terugvindt, is een mix van allerhande persoonlijkheden en uiteenlopende nationaliteiten. Ook de Suikerrui met het Steenplein kan één van de vele ontmoetingsplaatsen genoemd worden, die deze metropool te bieden heeft. Studenten komen er wegdromen en onthaasten, ouderen komen er gezamenlijk van het uitzicht genieten en anderen komen er lekker toeristisch een stukje van typisch Antwerpen proeven.
Desondanks ontsnap je, ook in deze nostalgische buurt, niet helemaal aan de chaos en verkeersdrukte die deze stad zo eigen is. Het Steenplein wordt grotendeels benut als autoparking en in de historische Suikerrui is vaak over de koppen lopen en de trams ontwijken. Maar alles bijeen beschouwd, ben ik toch tevreden over de toewijzing van dit specifieke buurtje. Het beschikt over een zekere charme, waar ik de komende maanden beslist door veroverd wil worden.
bezoekje
Subscribe to:
Posts (Atom)